Krytyczne myślenie
W naszej szkole uczymy młodzież wyciągania wniosków, analizy tekstów literackich i historycznych tekstów źródłowych. Ogromną wagę przykładamy do definiowania pojęć – umiejętności, która wymaga analizy zjawisk nas otaczających, rozumienia struktury własnej wypowiedzi, a co najważniejsze przeprowadzenia syntezy. Uczymy również stosowania zasad logiki formalnej na poziomie formułowania myśli, nie obciążając ucznia terminologią w tym zakresie.
Retoryka
Kierując się zasadami kształcenia antycznego uczymy podstawowych zasad retorycznych (sposób przekazu treści, struktura wypowiedzi, kontakt ze słuchaczem). Uczeń odpowiednio poprowadzony w zakresie kompetencji retorycznych wkracza na uczelnię oraz na rynek pracy bez lęku przed wystąpieniami publicznymi.
Umiejętność prowadzenia dyskusji
Kolejnym elementem kształcenia klasycznego jest umiejętność kulturalnego prowadzenia dyskusji. Dyskusja wymaga znacznie większej dyscypliny myślowej niż monolog, ponieważ zakłada umiejętność reagowania na argumenty oponenta. Dlatego uczniowie poznając sposoby argumentacji, uczą się odróżniać argumentację rzeczową od mechanizmów manipulacji.
Estetyka słowa (obrazu i muzyki)
W procesie kształcenia retorycznego obok zawartości merytorycznej wypowiedzi filarem jest sposób przekazu, a zatem dobór środków językowych. Współcześnie zadanie to wydaje się wyjątkowo trudne, ponieważ wzorce pop-kulturowe nie mogą służyć jako autorytety językowe.
By rozwinąć wrażliwość estetyczną w sferze mowy ojczystej, najpewniejszą drogą jest rozbudzanie zamiłowania do słowa pisanego.
Drugim filarem rozwoju kompetencji estetycznych jest obcowanie ze sztuką klasyczną i awangardową, co ma pomóc wykształcić młodemu użytkownikowi kultury potrzebę poszukiwania piękna poza obszarem pop-kultury promującej bolesną brzydotę lub niepokojący kicz.
Uczeń obcując ze sztuką, uczy się wrażliwości na piękno i rozwija kompetencje estetyczne.
Rozwój czytelnictwa
W naszej szkole panuje atmosfera przyjazna czytaniu. Uczniowie noszą ze sobą książki – nie tylko lektury. Wbrew statystykom nasi wychowankowie czytają zadane im teksty, by potem wraz z rówieśnikami i nauczycielem odkrywać w nich zaskakujące treści. Analiza tekstu wymaga rzetelnego warsztatu metodycznego, który uczeń opanowuje zarówno podczas samodzielnej pracy na źródle, jak i podczas dyskusji (ważnego elementu w procesie kształcenia).
Tworzymy autorską listę lektur, która pozwoli młodemu człowiekowi konfrontować się z wyzwaniami współczesności.
Sztuka pisania
Umiejętności retoryczne znajdują swoje odzwierciedlenie w kompetencjach redaktorskich. Dlatego uczeń poznaje odpowiednią strukturę tekstu, rozumie model, według którego powinien tworzyć własną pracę i zachowuje logikę argumentacji. Próbuje z dystansem patrzeć na własny tekst, aby nauczyć się poprawiać własne błędy.
Obcowanie z mediami
Aby zrozumieć własny świat, współczesny uczeń musi zrozumieć metody funkcjonowania mediów. Dlatego też uczy się odróżniać informację od komentarza i fakt od opinii. Rozumie mechanizmy manipulacji, propagandy i kłamstwa. Uczy się podstawowych zasad z zakresu epistemologii i etyki (prawda vs. fałsz). Poznaje zatem pojęcia, stanowiące punkt wyjścia do rozwijania umiejętności logicznego rozumowania, które stanowi filar systemu kształcenia integralnego.
Jak widać każdy z wymienionych wyżej obszarów częściowo warunkuje kolejny. Rozgraniczanie tych kompetencji w procesie kształcenia jest niezbędne, by uczeń rozumiał jakie sfery stanowią filar edukacji humanistycznej. W istocie jednak celem nie jest wybiórcze rozwijanie kompetencji, lecz ukształtowanie postawy zintegrowanego wewnętrznie, krytycznie analizującego rzeczywistość chrześcijanina – a zatem absolwenta szkoły Federacji Sodalicji Mariańskich.